காயின் கலெக்சன்

அன்றைய தினம் விடியும்போதே மிகுந்த சோதனையுடன் விடிந்தது.

என் நான்கு வயது மகள் ஒரு 'ஒரு ரூபாய்' காயினை விழுங்கிவிட்டாள்.
எங்கேயோ கீழே கிடந்திருக்கும் போலிருக்கிறது.

காலை விடிந்ததிலிருந்து போனில் ஒவ்வொரு டாக்டராய்த் தேடி அலைகிறேன்... ஒருவரும் மாட்டவில்லை.

பக்கத்து வீட்டுக்காரர்கள் எல்லாம் அவரவருக்குத் தெரிந்த வைத்தியங்களை ட்ரை செய்து கொண்டிருந்தார்கள்.

ஹாஸ்பிட்டலில் முதலுதவிக்கு போகலாம் என்றால் குழந்தைக்கோ எதுவும் பேசவராமல், எதையும் விழுங்க முடியாமல் தவித்துக் கொண்டிருப்பதைப் பார்த்து எனக்கு என்னவோ போல் ஆகிவிட்டது.

கடைசியில் ஹாஸ்பிட்டலுக்கே கொண்டு போகலாம் என்று ஆட்டோ தேடி ரோட்டிற்கு ஓடி வந்த வேகத்தைப் பார்த்து ரோட்டில் சென்று கொண்டிருந்த ஒருவர் விஷயத்தைக் கேட்க நான் சொன்னேன்.

"கொஞ்சம் இருங்கள்... பார்க்கலாம்..." என்று உடனே உள்ளே வந்த அவர், குழந்தையைத் தூக்கி தலைகீழாய்ப் பிடித்து கழுத்தின் பின்புறம் தட்ட அந்த காயின் டொக்கென்று வெளியே வந்து விழுந்தது.

மிகுந்த ஆச்சர்யத்துடன் "நீங்கள் டாக்டரா... எந்த ஹாஸ்பிட்டலில் வேலை செய்கிறீர்கள்..?" என்று நான் கேட்டதும் அவர் பதில் சொன்னார்.

"இல்லை... நான் இன்கம் டாக்ஸ் அலுவலகத்தில் வேலை செய்கிறேன்...!".
.
.
.