பாசக்கார பயபுள்ள...

டேனி மாடியிலிருந்து இறங்கும்போதே பயங்கரமாய் அழுதுகொண்டே வந்தான்.

நான் என்னவோ ஏதோ என்று பயந்துவிட்டேன்.

வேகமாய் அவனருகே சென்று, "என்ன டேனி... என்ன ஆச்சு...?"

அவன் அழுதுகொண்டே,"அம்மா.. அம்மா... அப்பா மாடியில சுவத்துல ஃபோட்டோக்கு ஆணி அடிக்கும்போது நழுவி சுத்தியல் அப்பா கையிலயே பலமாப் பட்டுடுச்சு...!"

நான் இவனுக்கு ஒன்றுமில்லை என்று தெரிந்ததும் சற்று ஆசுவாசமானேன்.

அவனோ இன்னும் தேம்பித் தேம்பி அழுது கொண்டிருந்தான்.

இவன் தான் எவ்வளவு நல்லவன்.

அப்பா மேல்தான் பையனுக்கு எவ்வளவு பாசம்.

நான் அவனைச் சமாதானப்படுத்த எண்ணி மெல்ல அவனுடன் பேச ஆரம்பித்தேன்.

"இதப் பாரு டேனி... இது ஒரு சின்ன விஷயம்... இதுக்குப் போயி நீ இவ்வளவு அழுக வேண்டியதில்லை... நீ நிறைய வளர்ந்து இப்ப பெரிய பையனா ஆயாச்சு... இதுக்கெல்லாம் போயி அழுகக்கூடாது... இன்னும் சொல்லப்போனா நீ இதுக்கு சிரிக்கக்கூடச் செய்யலாம்...!"

அழுது கொண்டிருந்த டேனி சட்டென்று நிமிர்ந்து பார்த்துச் சொன்னான்.

"போம்மா... அப்பா கையில சுத்தியல் பட்டதும் நான் முதல்ல சிரிக்கத்தான் செஞ்சேன்...!".
.
.
.