டேனியின் வகுப்பில்
தமிழ் கற்றுக் கொடுக்க ஆரம்பித்திருந்த காலம்.
அன்று டேனி தன்
வகுப்புத் தோழர்கள் பெயரை தமிழில் எழுதி விளையாடிக் கொண்டிருந்தான்.
விடுமுறை தினம்
என்பதால் நான் சமையலறையில் மும்முரமாய் இருக்க இவன் முன்னறையில் இருந்தான்.
ஒரு பத்து நிமிடம்
போயிருக்கும்.
“அம்மா… அம்மா…”
என்று கூப்பிட்ட படியே வந்தவன்,”அம்மா… றிவுக்கரசு-க்கு ஸ்பெல்லிங் என்ன.? பெரிய றி-யா
சின்ன ரி-யா… எப்படி எழுதணும்.?”.
எனக்கு அவன் வகுப்பில்
அறிவுக்கரசு என்றொருவன் படிப்பது தெரியும் என்றாலும், முதலில் அவன் கேட்டதை சொல்லிவிடுவோம்
என்று யோசித்தபடியே, “பெரிய றி-தான் போடணும். அப்பறம் வ போட்டு வு. அடுத்து க். அப்பறம்
க. அடுத்து ஒரு சின்ன ர. அப்பறம் ச-போட்டு சு.!”.
கவனமாய்க் கேட்டுக்
கொண்டே இருந்தவன், “ஓக்கேம்மா.!” என்றபடி நகர நான் குறுக்கிட்டு அவனுக்கு புரிவதற்காக
மெதுவாய்ச் சொன்னேன்.
“டேனி… ஆனா உன்
ஃப்ரண்ட் பேரு றிவுக்கரசு இல்ல… அது அறிவுக்கரசு.. சோ… அறிவுக்கரசுனு எழுத நீ கேட்ட
றிவுக்கரசு ஸ்பெல்லிங்குக்கு முன்ன அ போடணும்.!”
சொன்னதும் டேனி
முகத்தில் எந்த சலனமும் இல்லாமல் சொன்னான்.
“அவன் பேர்லயே
எனக்கு அ மட்டுந்தாம்மா தெரியும். அத முன்னாடியே நான் பேப்பர்ல எழுதிட்டேன்.!”.
.
.
.
No comments:
Post a Comment