மனைவியின் திருட்டு

என் கணவர் அலுவலகத்துக்கு கிளம்பும்காலையில் கோபமாய் டேனியைப் பற்றிக் கத்திக் கொண்டு இருந்தார்.

"உன் பையன் என் சர்ட் பாக்கெட்ல இருந்து பணம் எடுத்திருக்கான். அவனை இனிமே என்னைக் கேக்காம என் பாக்கெட்ல கை வைக்கக் கூடாதுன்னு சொல்லி வை...!".

என் மகனைப் பற்றி யாராவது குறை சொன்னாலே எனக்குக் கோபம் பொத்துக் கொண்டு வரும். இதில் என் கணவரே குறை சொன்னால். அதிலும், விட்டால் திருட்டுப் பட்டமே கட்டிவிடுவார் போலத் தோன்றவே கோபமாய் அவரைக் கேட்டேன்.

"பணத்தை நீங்களே எங்கயாவது செலவு செஞ்சுட்டு மறந்துட வேண்டியது. இங்க வந்து அவன்மேல பழி போட வேண்டியது. இதோட நாலஞ்சு தடவை ஆச்சு..!".

நான் சொன்னதும் கோபமாய் திரும்பிய அவர், கடுகடுப்பு மாறாமல் சொன்னார்.

"ஏன்... என்னைப் பார்த்தா தண்ணியடிச்சுட்டு ஒளறுற மாதிரித் தெரியுதாக்கும்..? நான் செலவு செஞ்சிருந்தா எனக்குத் தெரியாதா..?".

அவர் அப்படிக் கேட்டதும் என்ன சொல்வதென்று தெரியாமல், சமாளிக்கும் விதமாய் அடுத்துச் சொன்னேன்.

 "ஏன் டேனியவே சொல்லறீங்க... பணத்தை நான்கூட எடுத்திருக்கலாமே..?".

நான் கேட்டதும் கொஞ்சமும் யோசிக்காமல் என்னைப் பார்த்து திரும்பியவர், என்னைக் கடுப்பேற்றும் விதமாய் சிரித்தபடியே பதில் சொன்னார்.

"கண்டிப்பா அவன் தாண்டி எடுத்திருக்கான். நீ எடுத்திருந்தாத்தான் என் பாக்கெட்ல ஒண்ணுமே மிச்சம் இருக்காதே...!".
.
.
.